De afgelopen jaren hebben we op veel plaatsen over de hele wereld gedanst. We hebben fantastische zalen gezien, maar 1 ontbrak nog altijd op dat lijstje; de Royal Albert Hall in Londen. Toneel van de International Championships, 1 van de grote 3 in Engeland. Eens per jaar komen de 46 beste paren in standaard en latin, amateur en prof, samen in de Royal Albert Hall voor 1 avond vol top dansen. De International Championships hebben als enige grote wedstrijd  kwalificatierondes. In Brentwood worden deze gehouden, een plaats en zaal zonder enige inspiratie. Alleen de allerbeste paren wagen zich in Brentwood. Onze quest naar de felbegeerde tickets begon op zondag 17 oktober wanneer we naar Engeland afreisde voor de Imperial Championships in Frimley Green, op de Lake Side Country club. Zondagochtend vroeg vertrokken en om 19.00 zou de eerste ronde beginnen. Door het grote deelnemersveld in alle andere klasses begon onze eerste ronde om 20.00. Dit gaf extra tijd om op te warmen, want na 6 uur in de auto ben je wel een beetje stijf. Die stijfheid was er snel uit en we voelden ons helemaal klaar voor de wedstrijd.
De eerste ronde. We liepen de vloer op en het voelde alsof je op lijm liep, zo ontzettend stroef. We hadden geen kans gehad om in te dansen op de vloer, dus het was een shock dat het zo stroef was. Voor ons gevoel gingen we in de wals hortend en stotend over de vloer. Het voelde dramatisch. Snel geprobeerd om met babypoeder de schoenen gladder te maken, maar het hielp niet echt. Dan maar het beste ervan maken. Ondanks een slecht gevoel waren we door naar de beste 24. Die ging wel beter, maar het leek geen goede avond te gaan worden. We moesten werken voor elke pas en dat was zichtbaar. We eindigden op een teleurtellende 20ste plek, maar we hadden ook niet goed gedanst.

Op maandag en dinsdag hadden we lessen staan. De meeste leraren hadden onze wedstrijd niet gezien, maar een paar wel en die waren niet echt tevreden. Ook zij hadden gezien dat het letterlijk stroef verliep en misten de inspiratie die ze van ons gewend zijn. De lessen verliepen verder super en veel punten konden we meteen gebruiken voor de wedstrijd op woensdag in Brentwood. Op woensdag deden we ook mee aan de Rising star wedstrijd van de International Championships. Deze hele wedstrijd werd gehouden in Brentwood en begon om 10.00. Gezien de vroege 1ste ronde hadden we een hotel vlakbij geboekt. Lekker goedkoop dit Travelogde hotel, maar weinig spiegels in de kamer. De enige spiegel bij een stopcontact was 20 cm bij 20cm en 50 cm van het kussen van Herman. Michèle begint altijd eerst en Herman kan dan meestal nog even slapen, dat was nu dus niet het geval met een fohn die in je oor zit te blazen. Maar goed, uiteindelijk toch alles goed gelukt met dat kleine spiegeltje.

Voor de Rising Star verschenen zo'n 80 paren aan de start. We weten niet wat het was, maar de zaal in Brentwood deed dit jaar sfeervoller aan dan voorgaande jaren. Dat was een meevaller. Ook de vloer voelde geweldig na de Imperial. De eerste ronde verliep dan ook goed. Beetje inkomen, dat wel, maar dat hebben we altijd. De tweede ronde was de 48. Daar zaten we bij. Tijdens de UK en Blackpool van dit jaar waren we niet verder gekomen dan de 48, maar was vandaag niet het geval. De dansten zeer sterk.Vol energie, maar toch ontspannen. We haalden de beste 24 en daarna ook de halve finale!
Super resultaat, het beste in een Rising Star in Engeland ooit!!! Het veld lag super dicht bij elkaar met 15 paren in de halve. Volle zaal, lekker gevoel, alles leek te lukken. We hadden alles gegeven en nu was het afwachten. Maar toen opeens ging het brand alarm af. Iedereen moest zo snel mogelijk naar buiten. Snel nog wat kunnen aantrekken, want het was koud buiten. Dat wisten we nog wel van 3 jaar geleden toen dat ook al een keer was gebeurd. Gelukkig bleek er niets aan de hand en na een half uur mochten we weer naar binnen. Uiteindelijk zaten we niet in de finale. De jury had het een moeilijke wedstrijd gevonden, want 8 paren haalden de finale

Om 19.00 begon onze eerste ronde van de Open Profs. We hadden dus al een lange wedstrijd achter de rug, maar we hadden nog 2 rondes te gaan. Hier ging het eigenlijk om. De kwalificatie voor de Royal Albert Hall. Er waren 8 paren direct geplaatst, deze hadden vorige jaar de halve fianle gedanst en hoeven niet meer in Brentwood te dansen. Dus nog 38 plaatsen voor een slordige 140 paren. Dat was ons doel. We hadden het alleen nog nooit gehaald en het veld bij de profs was dit jaar super sterk.
We waren al goed ingedanst en wisten wat ons te doen stond. Dansen zoals we de hele dag hadden gedaan en het vol houden tot het einde. De eerste ronde verliep goed. Door naar de 2de ronde. De vermoeidheid ging nu een rol spelen. Elke dans alles geven en volhouden. Het was zwaar, maar we hielden het vol en zagen andere paren om ons heen langzaam wegzakken. De laatste maten van de quickstep doorgebeten en toen zat het erop.
We hadden alles gegeven en konden alleen maar afwachten. Normaal gesproken riepen ze om wie het hadden gehaald, dus waren we verrast dat uitslag al snel bekent was en de enveloppen klaar lagen op de tafel. We hadden een hele dag gepland in Londen centrum voor het geval we er niet inzaten. Daar zijn we na al die jaren ook nog steeds niet geweest, dus dat zou ook leuk zijn. Herman spurte op de lijst en volgde de nummers. Het hele linkerrijtje afgegaan tot nummer 69, toen het rechterrijtje en daar stond het: nummer 74, ons nummer! We zaten in de Royl Albert Hall. Als een dolle stoof Herman de kleedkamer in. Michèle vol verbazing, en snapte er eerst niets van. Maar toen het besef kwam, was er volop vreugde en nog steeds ongeloof.

We gingen dus naar het centrum van Londen, maar niet om de toerist uit te hangen, maar om te dansen in de Royal Albert Hall. Met torenhoge verwachtingen vertrokken we richting centrum en toen we daar aankwamen werden al onze verwachtingen meer dan overtroffen. De Royal Albert Hall is de mooiste plek waar we ooit hebben gedanst. Blackpool is fantastisch, maar de Albert Hall is adembenemend. Het Carré in Amsterdam, maar dan 5 keer zo groot en mooier!!! Alles is speciaal. De vloer is ovaal en je hebt het gevoel alsof je gladiator bent in het Coloseum in Rome. Je komt uit de vloer omhoog en ziet dan een enorme mensen zee, zo hoog dat je bang van zou worden. Het dansen was geweldig en een super ervaring. Echt een aanrader om als toeschouwer te zien deze wedstrijd. De beste paren in alle klasses. Wij kunnen nu al niet meer wachten tot we daar weer mogen dansen!!!