Het jaar 2012 verloopt op sportief vlak stroef. Vermoeidheid en fysieke problemen zorgen ervoor dat we tijdens en na de UK niet goed presteren. Rust is het devies en wedstrijden dansen komt er niet van. Het NK showdance in maart wordt gelukkig wel gehaald en daar schitteren we in een nieuwe show die we grotendeels zelf hebben gemaakt. Daarna is de terugval weer groot en besluiten we niet verder te trainen en onszelf rust te geven zodat het lichaam weer kan herstellen. De EK ballroom in  het Kremlin in Moskou en het WK Showdance in Omsk laten we aan ons voorbij gaan. De pijlen zijn gericht op Blackpool dat pas eind mei is. Eind april beginnen we weer met trainen en één ding valt enorm mee; ons niveau is na één training weer terug zoals het was. We hebben veel over ons dansen gesproken en weten wat we willen doen richting Blackpool.  Hard en specifiek trainen werpt al snel zijn vruchten af en de video's van de trainingen laten zien dat we snel verbeteren.

Helaas krijgen we een slecht bericht uit Italië. Onze jurken sponsor Silvia Design stopt per direct met het maken van onze jurken, gezien de slechte economische situatie in Italië. Gelukkig kunnen we meteen bij QueenE terecht. Sinds kort is er een fulltime coupeuze in dienst en samen komen 2 prachtige jurken binnen 2 weken af.
De eerste test komt tijdens een weekend lessen in Engeland waar we ook de Freedom to Dance wedstrijd mee doen. Ondanks een niet al te hoog resultaat zijn we zeer tevreden over het dansen. We hebben nog nooit op deze manier kunnen dansen, zoveel rust en tegelijk dominant. Blackpool is dan nog 2 weken weg. De trainingen verlopen goed en alles is in orde en we zijn er klaar voor.

Op zondag 27 mei vertrekken we richting Blackpool. Aangekomen gaan we samen eten met een groot gedeelte van het Love 2 Move team en Peter & Karin en Jan & Desiree van QueenE. De avond is super gezellig en we tafelen met z'n allen tot zo'n 22.30 uur en vertrekken dan naar het hotel.

 

Op maandag dansen we de Rising Star wedstrijd waarin we 2 sterren hebben. De eerste 2 rondes hoeven we dus niet op de vloer te verschijnen. Om 19.40 uur begint onze eerste ronde en dat geeft lekker veel tijd om rustig en relaxt voor te bereiden.
De warming-up en het indansen voelen super aan. Heel ontspannen, maar we hebben er ook super veel zin. De eerste ronde verloopt boven verwachting. Meestal moeten we even inkomen, maar daar is niks van te merken. Gelukkig maar, want inkomen kun je in de derde ronde niet permiteren. We bereiken de vierde ronde en dansen zelfs nog wat beter. Michèle ziet er prachtig uit in een super wit/rood gestreepte jurk die heel erg opvalt. We staan klaar voor ronde nummer 5 en horen dat we niet worden opgenoemd. Wij verrast, de love 2 movers verrast en ook de aanwezige leraren verrast. Dit is een domper, vorig jaar zaten we wel in dit rondje. Met een kater verlaten we de zaal en gaan terug naar het hotel waar we de wedstrijd nog even nabespreken met het Love 2 Move team en moeder Lak, die (natuurlijk) ook mee is.
Uiteindelijk worden we 29ste van de 201 paren met 3 crossen te kort voor de volgende ronde.

Op vrijdag dansen we de Open wedstrijd. In de tussentijd genieten we van de rust, het eten en het dansen. Blackpool is en blijft speciaal en daarom komen nog steeds zo veel mensen naar dit festijn. Je moet het gewoon een keer mee hebben gemaakt.
Vrijdag starten we vanaf de eerste ronde, hier geen sterren. Groot veld van ongeveer 250 paren. Vorig jaar op twee crossen de beste 48 gemist. Ondanks de kater van maandag, hebben we er veel zin in en gaan met veel plezier weer van start. De eerste 2 rondes verlopen nog wat stroef maar in de 3de ronde komen we helemaal los en laten we ons beste dansen zien. De eerste drie dansen zijn top, maar de quickstep is maar voor de helft goed. Door botsingen hervinden we helaas niet de juiste "flow" en komen dan ook zeer teleurgesteld de vloer af. Het gevoel van " we hebben het verkloot" komt meteen boven. Het gevoel is niet altijd zoals het ook echt is, maar we vrezen dat het net niet voldoende zal zijn voor de volgende ronde. De beste 48 paren van Blackpool, daar wil iedereen bij horen. Het lukte ons 2 jaar geleden, maar vorig jaar net niet. Dus zijn we erg gespannen als de paren voor de 48 worden opgenoemd. We hebben nummer 173 en moeten wachten tot de eerste 2 heats hebben gedanst. Dan pas worden de nummers voor de laaste serie opgenoemd en daar zitten we ........niet bij.

Shit. Echt balen en meteen denken we terug aan die quickstep. We kijken naar het veld en zien ook dat het veld nog nooit zo sterk was. Een paar paren zouden gewisseld kunnen worden, maar over het algemeen een super hoog niveau. De rest van de avond is het toch genieten ondanks de uitslag. Super mooi dansen!!!

De volgende morgen worden we wakker door binnenkomende sms berichten. Michèle staat op en leest voor: 49ste, 1 cross te weinig voor de 48!!!
Het gevoel is zeer dubbel. Aan de ene kant zeer teleurgesteld, maar aan de andere kant trots dat we toch zo dichtbij zaten. De spullen worden gepakt en in de auto geladen. We verlaten Blackpool met gemengde gevoelens, maar weten zeker dat we volgend jaar terug komen en wel die ene cross erbij krijgen.

Winners never quit, quitters never win!!!