Vrijdag 16 september vertrokken wij naar Stockholm (Zweden) voor ons EK dat de volgende dag van start zou gaan. Wij waren dinsdag en woensdag ter voorbereiding al in Italië geweest. Het was echt geweldig om ons voor te bereiden samen met Mirko en Colantoni en Fabio Selmi. Je krijgt daar echt een boost van!

Op zaterdag 17 september was het dan zover, de dag van het EK!

De wedstrijd zou pas ‘s avonds van start gaan. Dat was voor het eerst en wat ons betreft de perfecte planning. Je komt met alle paren als eerste op met de vlaggenparade en daarna begint pas de wedstrijd. Vaak doen ze in de middag eerst de voorronde en de kwartfinale, en pas in de avond de vlaggenparade en de halve en finale. De paren die er dan al uit liggen geeft dit een katerig gevoel en het publiek ziet dan alleen nog maar twee rondjes dansen.
Toen wij per bus aankwamen, zagen we in wat voor een fantastische locatie we mochten dansen. Daarbij was er ook nog een live orkest. Alles was op en top verzorgd. Voldoende eten en drinken voor de paren, een duidelijke planning, voldoende tijd om op te warmen en in te dansen. Top.
We moesten ons boven verzamelen voor de vlaggenparade en wie zagen we daar: Yvo Eussen, die onze Nederlandse vlag droeg, erg leuk.

Dit jaar was het niveau erg hoog. Normaal mogen er maar twee paren per land mee doen aan het EK en WK, maar ditmaal waren er drie Duitse paren en vier Russische paren. We begonnen aan onze eerste ronde en we zagen al meteen dat het een pittig avondje zou gaan worden. Het live orkest speelde ’lekker’ lang en we hadden wat pech met de indeling van de serie. Toch behaalden we de kwartfinale. Daarin dansten we erg goed en we hielden het lekker vol. In de eerste serie stonden echter allemaal paren van ons niveau. Bovendien zaten in onze serie drie vaste finalisten en drie vast halve finalisten. De jury moest uit drie series twaalf paren kiezen, dus vier paren per serie. We wisten dus wel bijna zeker dat de halve er voor ons niet inzat. Niet vanwege ons dansen, maar deze keer hadden we gewoon pech.
Dit was ook te zien in de uiteindelijke uitslag. We zijn 20ste geworden. Vorig jaar waren we 18de en je hoopt natuurlijk dat als je steeds blijft verbeteren, je dit ook ziet in de uitslag. De paren van 10 tot en met de 20ste plaats zijn paren die continu stuivertje wisselen. Op de Italian Open stonden wij in de finale en hadden net dat beetje mazzel dat je nodig hebt, en vandaag helaas dus niet.

We hebben vervolgens gekeken naar de halve en de finale. In de finale was het wel duidelijk dat Mirko zou winnen, al was het niet zijn beste avond. Voor ons was de duidelijke tweede Colantoni, maar ondanks hun fantastische dansen hadden ook zij helaas pech en werden vierde.

Als wedstrijddansers moet je heel flexibel zijn en kunnen relativeren, maar vooral een lange adem hebben!